Aktif Sporun Nazal Kaslar Üzerindeki Rolü; Akustik Rinometri, Rinomanometri ve Elektronöromyografi Sonuçları

• Published in: Kulak Burun Boğaz ve Baş Boyun Cerrahisi Vol. 21; no. 2
• Main Authors: KELEŞ, Erol, AKARÇAY, Mustafa, Caner DEMİR, KARLIDAĞ, Turgut, ÖZKARA, Şule, Yüksel SAVUCU, YALÇIN, Şinasi
• Format: Journal Article
• Language: English; Turkish
• Published: Ankara Ear Nose Throat and Head Neck Surgery Association 01.01.2013
• Subjects: Acoustics; Muscle function; Nose
• ISSN: 1300-6525; 2149-0880

Amaç: Bu çalışmada aktif sporun; nazal kas aktivitesi üzerine etkinliğinin yüzeyel elektromyografi (ENMG), objektif nazal pasaj açıklığının ise akustik rinometri ve rinomanometri ile değerlendirilmesi amaçlandı. Gereç ve Yöntemler: Çalışmaya aktif ve profesyonel olarak sporla uğraşan 21 erkek gönüllünün 42 nazal kavitesi alındı. Kontrol grubunu; aktif olarak spor yapmayan 33 erkek gönüllünün 66 nazal kavitesi oluşturdu. Çalışmaya alınan tüm gönüllü bireylere akustik rinometri ve rinomanometri yapıldı. Tüm sporcuların nazal kas aktivite ölçümleri sağlıklı gönüllülerin ölçümleriyle karşılaştırıldı. Bulgular: Çalışma grubu ve kontrol gurubu akustik rinometri verileri ele alındığında dekonjesyon sonrası değerlerin karşılaştırılmasında, ayrı ayrı sağ ve sol burun pasajlarında elde edilen MCA2, Vol2 ve VolT değerlerindeki değişiklikler anlamlı olarak saptandı (p<0.001). Çalışma gurubu ve kontrol grubu rinomanometri verileri incelendiğinde dekonjesyon sonrası değerlerin karşılaştırılması sonrası ayrı ayrı sağ ve sol nasal pasajlardan elde edilen inspiratuar ve ekspiratuvar total nazal direnç değerlerindeki değişiklikler anlamlı olarak tespit edildi (p<0.001). ENMGde grupların latans değerleri, birleşik kas aksiyon potansiyeli (M yanıtı) süreleri, M yanıtı amplitüdleri, M yanıtı alanları arasında istatistiksel olarak anlamlı sayılabilecek değişiklik görülmedi (P>0.05). Tartışma: Çalışmamızın sonuçları, total nazal hava hacmi ve hava akımı üzerine, nazal valv bölgesini oluşturan nazal kas aktivitesinden çok aponörotik sistem, kıkırdak ve özellikle inferior konka gibi yapıların daha etkin olduğunu göstermektedir.