نگرش دانشجویان مقطع علوم پایه دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد نسبت به روان‌پزشکی و تمایل آن‌ها برای ادامه تحصیل در این رشته

مقدمه: اهمیت و ضرورت پرداختن به مطالعه‌ی نگرش و رقبت دانشجویان پزشكی به روان‌پزشکی در ایران با بی‌مهری و کم توجهی پژوهشگران روبرو شده است. هدف مطالعه‌ی حاضر، ترسیم نیمرخ مقایسه‌ای نگرش دانشجویان پزشكی دختر و پسر و رابطه‌ی آن با تمایل آن‌ها برای ادامه‌ی تحصیل در این رشته بود. روش‌ها: در این مطالعه‌ی...

Full description

Saved in:
Bibliographic Details
Published inMajallah-i dānishkadah-i pizishkī-i Iṣfahān. (Online) Vol. 29; no. 165; pp. 2177 - 2186
Main Authors Golamreza Ghassemi Toudehskchuie, Meghdad Rahmani, Masoud Nikfarjam
Format Journal Article
LanguagePersian
Published Isfahan University of Medical Sciences 01.02.2012
Subjects
Online AccessGet full text

Cover

Loading…
More Information
Summary:مقدمه: اهمیت و ضرورت پرداختن به مطالعه‌ی نگرش و رقبت دانشجویان پزشكی به روان‌پزشکی در ایران با بی‌مهری و کم توجهی پژوهشگران روبرو شده است. هدف مطالعه‌ی حاضر، ترسیم نیمرخ مقایسه‌ای نگرش دانشجویان پزشكی دختر و پسر و رابطه‌ی آن با تمایل آن‌ها برای ادامه‌ی تحصیل در این رشته بود. روش‌ها: در این مطالعه‌ی مقطعی 130 دانشجوی پزشكی غیر میهمان مشغول به تحصیل در مقطع علوم پایه‌ی دانشگاه علوم پزشكی شهرکرد در سال تحصیلی 90-1389به كمك مقیاس خودایفای نگرش به روان‌پزشکی یا 30ATP--Burra غربال شدند. داده‌ها به كمك بسته‌ی نرم‌افزاری علوم اجتماعی ویرایش 16 بررسی شدند و با توجه به توزیع نرمال جمعیت با آزمون‌های Student-t، ANOVA و آزمون تعقیبی Tukey و رگرسیون خطی تجزیه و تحلیل شد. یافته‌ها: نرخ پاسخ افراد 07/83 درصد (108 نفر) بود. دانشجویان دختر در مقطع علوم پایه از نگرش مطلوب‌تری نسبت به پسران برخوردار بودند. همچنین تمایل آن‌ها نیز برای انتخاب این رشته‌ی تخصصی برای ادامه‌ی تحصیل بالاتر بود. اما نتایج آزمون تعقیبی Tukey مؤید این بود که تفاوت معنی‌دار آماری بین دانشجویان پسر و دختر مقطع علوم پایه در هیچ یک از مؤلفه‌های بررسی شده وجود نداشت. آزمون رگرسیون خطی نشان داد که از بین همه‌ی مؤلفه‌های مقیاس نگرش، مؤلفه‌ی پاداش‌های فردی و فرصت‌های شغلی روان‌پزشکی سهم بیشتری در شکل‌گیری نگرش دانشجویان نسبت به روان‌پزشکی داشت، اما با این وجود تمام پنج مؤلفه‌ توانستند تنها 09/0 درصد پدیده‌ی تمایل به انتخاب روان‌پزشکی را تبین نمایند. نتیجه‌گیری: هر چند شکل گیری نگرش دانشجویان دختر و پسر نسبت به روان‌پزشکی تا حدودی تابع جنسیت افراد بود، ولی ملاحظات اجتماعی، فرهنگی و گروهی نقش مهم‌تری داشت و در عمل، جنسیت نقش کارسازی نداشت. مشاهدات ما در این مطالعه این چنین القا می‌کند که در گزینش متقضیان رشته‌ی روان‌پزشکی ضمن توجه به ملاحظات جنسیتی، نگرش و انگیزه‌های افراد متقاضی را مد نظر قرار بگیرند.
ISSN:1027-7595
1735-854X