Możliwość wykorzystania wierzby (Salix sp.) do rekultywacji bezglebowych gruntów wapna poflotacyjnego pokrywającego powierzchnię po eksploatacji siarki metodą podziemnego wytopu

• Published in: Biuletyn Instytutu Hodowli i Aklimatyzacji Roślin no. 281; pp. 91 - 103
• Main Authors: Klimont, Krzysztof, Osińska, Agnieszka, Gryziak, Grzegorz, Kołtowski, Zbigniew, Majtkowski, Włodzimierz, Suchecki, Szymon
• Format: Journal Article
• Language: English
• Published: 05.09.2017
• ISSN: 0373-7837; 2657-8913
• DOI: 10.37317/biul-2017-0010

W latach 2012–2015 badano możliwość wykorzystania wybranych gatunków i mieszańców wierzby do rekultywacji biologicznej bezglebowych gruntów wapna poflotacyjnego pokrywającego tereny poeksploatacyjne Kopalni Siarki „Jeziórko” i użyźnione osadami ścieków komunalnych. Pokrycie terenów po otworowej eksploatacji siarki wapnem poflotacyjnym i użyźnienie osadem ścieków komunalnych stworzyło warunki do wegetacji roślin wierzby i rozwoju gleby. Testowane gatunki i mieszańce wierzby wykazały różnice w przeżywalności (udatności nasadzeń) oraz wysokości roślin, wskazując na możliwość ich wykorzystania do rekultywacji biologicznej tych terenów. Pod względem przeżywalności i bujności wzrostu najbardziej przydatnymi do nasadzeń na tym gruncie okazały się wierzba wiciowa, wierzba IBL-8 i wierzba trójpręcikowa. Wprowadzenie osadów ściekowych wraz z porastającymi wierzbami wpłynęło na intensywny wzrost zawartości węgla organicznego (Corg) w gruncie wapna jak również przyswajalnego fosforu, a wzrost potasu i magnezu był mniejszy. Stwierdzono zbyt wysoką zawartość wapnia, niewielkie przekroczenie zawartości potasu, zbyt niską magnezu w materiale roślinnym (pędy) pobranym z roślin wierzby. Zawartość wszystkich badanych metali ciężkich w gruncie doświadczalnym nie przekroczyła dopuszczalnych stężeń natomiast zawartość Fe, Mn, Cd i Zn w pędach wierzby przekroczyła dopuszczalne wartości progowe.