Stomatologiczna opieka zdrowotna nad dziećmi w Zielonej Górze w latach 1950–1989

• Published in: Pomeranian Journal of Life Sciences Vol. 64; no. 1
• Main Authors: Kotuła, Jacek, Kierzek, Andrzej
• Format: Journal Article
• Language: English
• Published: 30.03.2018
• ISSN: 2450-4637
• DOI: 10.21164/pomjlifesci.381

ABSTRAKTZainteresowanie stomatologią dziecięcą sięga początku XX w. W USA Georg Eastman jako pierwszy zaproponował umieszczenie gabinetu stomatologicznego dla dzieci w szkole. Pomimo fiaska projektu związanego z brakami finansowymi znalazł on naśladowców. Jednym z nich był Ernst Jessen, który w Strasburgu utworzył pierwszą w Europie bezpłatną przychodnię stomatologiczną dla dzieci. W Polsce w 1912 r. z inicjatywy docenta Tomasza Janiszewskiego w Krakowie powstały pierwsze ambulatoria dentystyczne dla ubogich dzieci. W 1916 r. została wydrukowana przez Miejskie Ambulatorium Dentystyczne w Krakowie broszura dla ubogich dzieci, w której zwrócono uwagę m.in. na konieczność profilaktyki próchnicy i leczenia zębów w związku z ich kardynalnym znaczeniem dla ogólnego stanu zdrowia człowieka.Organizacja systemu opieki zdrowotnej w okresie powojennym na terenie Zielonej Góry wiązała się z implementacją do polskich warunków modyfikacji siemaszkowskiego modelu opieki zdrowotnej opartego na powszechnym i bezpłatnym dostępie do świadczeń opieki zdrowotnej całego społeczeństwa.Wprowadzenie bezpłatnej stomatologicznej opieki zdrowotnej nad dziećmi wiązało się z funkcjonowaniem szkolnych i międzyszkolnych poradni stomatologicznych. Stomatologia dziecięca wiązała się z prowadzeniem leczenia planowego, profilaktyki fluorkowej i promocji zdrowia w poradniach zlokalizowanych w szkołach i przedszkolach.Pedodoncja była wspomagana przez rozwijające się poradnie ortodontyczne. Prowadziły one profilaktykę ortodontyczną w przedszkolach oraz leczenie aparatami ruchomymi w poradniach miejskich, obwodowych i wojewódzkich.Rozwój stomatologicznej opieki zdrowotnej nad dziećmi odbywał się w warunkach ogromnego, niezaspokojonego zapotrzebowania społecznego na pomoc dentystyczną, dużego deficytu lekarzy stomatologów oraz stale powiększającego się zakresu świadczeń stomatologicznych. Brak odpowiedniego finansowania wpływał na trudne warunki pracy lekarzy dentystów i brak możliwości zaspokojenia potrzeb mieszkańców miasta. Stomatologiczna opieka zdrowotna wpisywała się w trójstopniowy podział referencyjności placówek medycznych.