Abstraction as a Tool of Creative Thinking in Architectural Education: Basic Design Studio Outcomes

• Published in: Kent Akademisi Vol. 16; no. 4; pp. 2275 - 2289
• Main Author: ÖKTEM ERKARTAL, Pınar
• Format: Journal Article
• Language: English
• Published: 16.12.2023
• ISSN: 2146-9229
• DOI: 10.35674/kent.1315039

The basic design courses, which are usually in the first year of architectural education, also provide an environment where the student can think freely and design independently of some of the limitations. For this reason, basic design studios usually have content built upon the way architecture students try different thinking patterns and see different perspectives through interfaces established with different disciplines. This study presents the results of a basic design course in which abstraction is constructed as a creative thinking tool. Based on the fact that the design process is actually a new knowledge production, it uses students' design journeys and creative products as data. The design problem that forms the framework of the article is the abstraction of an art object and its transformation into an architectural space. This process consists of three stages: conversion of a selected classical painting into a two-dimensional graphic design by abstracting it, turning two-dimensional graphic into a three-dimensional space with various design actions and its graphic expression. Focusing on the design experience of ten students, the study discusses a design experiment in which abstraction is structured as a creative thinking tool for the production of space. Mimarlık eğitiminin genellikle birinci yılında yer alan temel tasarım dersleri, öğrencinin daha sonraki yıllarda ele alması gerekli olan bazı sınırlılıklardan bağımsız olarak özgürce düşünüp tasarım yapabileceği bir ortam oluşturmaktadır. Bu sebeple, temel tasarım stüdyoları genellikle farklı disiplinlerle kurulan arayüzler aracılığıyla mimarlık öğrencilerinin alıştıkları düşünce kalıplarından sıyrılıp değişik bakış açılarını görmesi üzerine inşa edilmiş içeriklere sahiptir. Bu çalışma; soyutlamanın yaratıcı düşünme aracı olarak kurgulandığı bir temel tasarım dersinin sonuçlarını ortaya koymaktadır. Tasarım sürecinin de aslında yeni bir bilgi üretimi olduğundan yola çıkarak, öğrencilerin tasarım yolculuklarını ve sonuç ürünlerini veri olarak kullanmaktadır. Problem kurgusu, klasik sanat objelerinin soyutlanarak önce iki boyutlu tasarımlara dönüştürülmesi ve sonrasında mekanlaştırılarak mimari ifade teknikleriyle ifade edilmesini kapsamaktadır. On öğrencinin tasarım deneyimine odaklanan çalışma, soyutlamanın mekan üretimi için yaratıcı düşünme aracı olarak yapılandırıldığı bir tasarım denemesini tartışmaktadır.