La comunità della Santissima Trinità e la complicità della triade diabolica

„Na  świecie doznacie ucisku, ale miejcie odwagę: Jam zwyciężył świat” (J 16, 33) – te słowa Jezusa trzeba interpretować według zasady: „już i jeszcze nie”. Jezus jako ukrzyżowany i zmartwychwstały już zwyciężył w sposób definitywny, ale historia jeszcze się nie skończyła. Ten, którego Biblia nazywa...

Full description

Saved in:
Bibliographic Details
Published inStudia Nauk Teologicznych PAN no. 16; pp. 175 - 193
Main Author Kowalczyk, Dariusz
Format Journal Article
LanguageEnglish
Published 01.12.2021
Online AccessGet full text

Cover

Loading…
More Information
Summary:„Na  świecie doznacie ucisku, ale miejcie odwagę: Jam zwyciężył świat” (J 16, 33) – te słowa Jezusa trzeba interpretować według zasady: „już i jeszcze nie”. Jezus jako ukrzyżowany i zmartwychwstały już zwyciężył w sposób definitywny, ale historia jeszcze się nie skończyła. Ten, którego Biblia nazywa diabłem, szatanem i zwodzicielem całej ziemi (por. Ap 12, 9), został już pokonany, tym niemniej jeszcze działa w świecie. Istota jego działania polega na udawaniu Zbawiciela człowieka. W 13 rozdziale Apokalipsy widzimy smoka (diabła), który powołuje bestię pierwszą i bestię drugą (fałszywego proroka) i w ten sposób formuje triadę diaboliczną. Znane powiedzenie, że diabeł jest „simia Dei” (małpą Boga), można by zatem sparafrazować, a zarazem doprecyzować, że diabeł jest „simia Trinitatis (małpą Trójcy). Rzeczywiście, szatan imituje, przedrzeźnia, „małpuje” Trójcę Świętą, aby zwieść ludzi. W kuszeniu Jezusa na pustyni celem złego ducha nie jest jedynie Jezus, Syn wcielony, ale całą Trójca. Diabeł próbuje uderzyć w relacje trynitarne, tj. wzajemną relację Syna i Ojca w Duchu Świętym. Dlatego Jezus odpiera ataki diabła nie tyle powołując się na swą Boskość, co wskazując na Ojca i Jego wolę. Zestawienie dynamiki działania Trójcy Świętej, Ojca, Syna i Ducha, z dynamiką działania triady, smoka i jego dwóch bestii, pozwala na uchwycenie istotnych cech, z jednej strony, wspólnoty w Trójcy, a z drugiej, skorumpowanego wspólnictwa triady przypisującej sobie Boskie cechy. Artykuł jest w pewnym sensie trynitarnym komentarzem do numeru 677 Katechizmu Kościoła Katolickiego: „Kościół wejdzie do Królestwa jedynie przez tę ostateczną Paschę, w której podąży za swoim Panem w Jego Śmierci i Jego Zmartwychwstaniu. Królestwo wypełni się więc nie przez historyczny triumf Kościoła zgodnie ze stopniowym rozwojem, lecz przez zwycięstwo Boga nad końcowym rozpętaniem się zła”. Owo rozpętanie się zła jest efektem wysiłków triady diabolicznej, której działanie ma jednak swoją miarę. Tą miarą jest zbawcze dzieło Trójcy Przenajświętszej, które wypełniło się w śmierci i zmartwychwstaniu Jezusa Chrystusa.
ISSN:1896-3226
2719-3101
DOI:10.31743/snt.12574