Glosa aprobująca do wyroku TK z dnia 7 marca 2018 r., sygnatura akt K 2/17

• Published in: Forum Prawnicze Vol. 2; no. 52; pp. 92 - 104
• Main Author: Sławomir Piotr Pawłowski
• Format: Journal Article
• Language: English; Polish
• Published: 16.12.2019
• ISSN: 2081-688X
• DOI: 10.32082/fp.v2i52.214

Przedmiotem niniejszej glosy jest przełomowe orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego w zakresie jednej z instytucji dawności – prekluzji. Problematyka ta w polskim prawie administracyjnym ciągle należy do spornych, a prezentowane poglądy często znacząco różnią się do siebie. Glosowane orzeczenie zasługuje na uwagę, gdyż od dawna w polskim orzecznictwie nie zostało wprost powiedziane, że reguły obowiązujące w prawie cywilnym (powszechnym) nie mogą być wprost aplikowane w prawie publicznym (szczególnym). Stawiana jest w nim teza, że uzasadnienie instytucji dawności nie może być w prawie publicznym identyczne jak w prawie prywatnym, gdyż w tym pierwszym stosunki prawne mają charakter horyzontalny, a w drugim wertykalny. Wskazana nierównorzędność uczestników stosunku prawnego oraz posiadanie zawodowego aparatu urzędniczego dbającego o interesy Państwa, w tym majątkowe, sprawia, że klasyczne uzasadnienie instytucji dawności, w szczególności funkcja stabilizacyjna i dowodowa nie są wystarczającym uzasadnieniem skorzystania z prekluzji. Jest to tym bardziej zasadne gdy publicznoprawna ingerencja w prawa własności następuje bez należytych uprawnień gwarancyjnych.     The subject of this gloss is a landmark ruling of the Constitutional Tribunal (CK) regarding one of the institutions of antiquity - preclusion. These issues in Polish administrative law are still controversial, and the views often differ significantly. The voted judgment deserves attention because it has not been explicitly stated in Polish jurisprudence for a long time that the rules in force in civil (general) law cannot be directly applied in public (special) law. CK argues that the justification of the institution of antiquity cannot be identical in public law as in private law, because in the first the legal relations are  vertical and in the second horizontal. The indicated inequality of participants in the legal relationship and the possession of a professional clerical apparatus caring for the interests of the State, including property, means that the classic justification of the institution of antiquity, in particular the stabilizing and evidentiary function, are not a sufficient justification for using the preclusion. This is all the more justified when public law interference in property rights occurs without due warranty rights.