Alt servikal omurganın travmatik kırık ve dislokasyonları: tek merkez bulguları

• Published in: Cukurova Medical Journal Vol. 43; no. 1; p. 1
• Main Authors: Özay, Rafet, Hanalioğlu, Şahin, Güneş, Serra Özbal, Yaman, Betül, Türkoğlu, Mehmet Erhan, Ergün, Behzat Rüçhan
• Format: Journal Article
• Language: English; Turkish
• Published: Cukurova University 31.03.2018
• Subjects: alt servikal omurga; dislocation; dislokasyon; fracture; kırık; subaxial cervical spine; trauma; travma
• ISSN: 0250-5150; 2602-3040
• DOI: 10.17826/cutf.304495

Amaç: Alt servikal omurganın (C3-7) yaralanmaları; aksiyal iskeletin en sık görülen ve potansiyel olarak en katastrofik yaralanmaları arasında sayılmaktadır. Gençlerde daha çok motorlu taşıt kazalarıyla, yaşlılarda ise düşmelerle ortaya çıkmaktadır. Bu çalışmanın amacı kliniğimizde alt servikal omurga yaralanmaları nedeniyle cerrahi olarak tedavi edilen olgularla ilgili deneyimlerimizi paylaşmaktır.Gereç ve Yöntem: 2014-2016 tarihleri arasında alt servikal omurganın travmatik kırık ve dislokasyonları nedeniyle kliniğimizde opere edilen 27 olguya ait demografik, klinik ve radyolojik veriler ile cerrahi teknikler ve tedavi sonuçları incelenmiştir. Hastalar Spinal Travma Çalışma Grubu tarafından tanımlanan “Subaxial Injury Classification and Severity Scale” (SLICS) ile sınıflandırılmıştır. Bulgular: Hastaların yaş ortalaması 44.8±17.4 yıldı (21 erkek, 6 kadın). Travmalar; hastaların 2/3’ünde motorlu taşıt kazası, üçte birinde ise düşme sonucu oluşmuştu. %70.4 hastada pre-operatif nörolojik defisit mevcuttu (%40.7'sinde kuadriparezi/kuadripleji). Hastaların tamamında, SLIC skorları 4 veya üzerinde bulundu (ortalama 6.9±2.0). 12 hastaya hem anterior hem posterior, 11 hastaya yalnızca anterior, 4 hastaya ise yalnızca posterior stabilizasyon yapıldı. Post-op dönemde hastaların %18.5'inde pnömoni gelişirken, 3 hasta (%11) komplikasyonlar nedeniyle kaybedildi.Sonuç: Servikal omurga yaralanmaları, önemli mortalite ve morbidite nedenleri arasındadır. İnstabilitenin önlenmesi ve omurilik üzerindeki baskının kaldırılmasına yönelik olarak erken dönemde uygulanan dekompresyon ve stabilizasyonun sonuçları yüz güldürücüdür. Ayrıntılı pre-operatif klinik ve radyolojik değerlendirme, ameliyat kararının verilmesinde ve doğru yaklaşımın seçilmesinde yol göstericidir.