ТАБАННЫҢ ТАЙҚУЫН, ТОБЫҚ СЫНЫҚТАРЫНЫҢ ЖӘНЕ ЖІЛІК АРАЛЫҚ СИНДЕСМОЗ ДИАСТАЗЫН ОРНЫНА КЕЛТІРІП ТАБАНДЫ АСЫҚТЫ ЖІЛІККЕ БЕКІТУГЕ АРНАЛҒАН ҚҰРЫЛҒЫНЫ ҚОЛДАНУДАҒЫ КЛИНИКАЛЫҚ НӘТИЖЕЛЕРІ CLINICAL RESULTS WHEN USING THE DEVICE TO ELIMINATE FOOT SUBLUXATION, DIASTASIS OF THE TIBIOFIBULAR SYNDESMOSIS, DISPLACEMENT OF ANKLE FRAGMENTS AND TRANSARTICULAR FIXATION OF THE FOOT TO THE TIBIA

• Published in: Наука и здравоохранение no. 6(25); pp. 77 - 90
• Main Authors: Серикбаев, А.С., Дюсупов, А.А., Жуманбаева, Ж.М., Ван, О.Т., Смагулова, Ж.И., Шарапиева, А.М., Сеиткабылов, А.А.
• Format: Journal Article
• Language: Russian
• Published: 28.12.2023
• ISSN: 2410-4280
• DOI: 10.34689/SH.2023.25.6.009

Өзектілігі. Тобық сынықтары - егде жастағы әлсіз науқастарда немесе жас буындардағы сирақ-табан буынындағы қарапайым бұралу жарақаты нәтижесінде пайда болатын жиі кездесетін жарақаттар. Бұл сынықтарды емдеудегі жарақаттан кейінгі кездесетін буын беттеріндегі артроз қаупін азайту үшін бірлескен тұрақтылық пен теңестіруді қалпына келтіруге бағытталған. Тобық сынықтарының сынуы барлық сынықтардың шамамен 9% құрайды, 100 000 адамға 122 жиілікте кездеседі және 100 000 адамға 83 ауруханаға жатқызуды қажет ететін жарақат түрі болып кездеседі. Бәсекелес хирургиялық технологияларды жүйелі шолудан алынған дәлелдемелер ұзақ мерзімді нәтижелерге көбірек көңіл бөлумен қоса, қосымша бағалау қажет деген қорытындыға келді. Зерттеу мақсаты: Табанның тайқуы, немесе шығуы бар тобық сүйектерінің күрделі сынықтарын емдеу кезінде оларға репозиция жасайтын және біздерді тура өткізуге арналып жасалған құрылғымен табанды асықты жілікке трансартикулярлы бекітуді травматологияның жедел көмек көрсетудегі клиникалық тәжірибесінде пайдалану арқылы, осы жарақатты аурулардың емдеу нәтижелерін жақсарту. Зерттеу материалдары мен әдістері. Зерттеу дизаины 2015-2018 жылдар аралығында жүргізілген проспективті клиникалық зерттеу. Зерттеуге тобықтың жабық сынықтары, табанның шығуымен немесе тайқуымен жүретін барлығы 142 науқас алынды. Табанды асықты жілікке буын арқылы бекіту жасалған науқастар саны 87 ер адамдар (61,3%) және 55 әйел адамдар (38,7%) олардың жас ерекшеліктері 19 дан 75 жасты құрады (орташа жастары 46,1±2,5 жыл). Зерттеу тобына 97 науқас кірді, олардың емдеу үрдісіне ойластырылған құрылғы қолданылды. Салыстыру тобында 45 адам (31,7%), оларға құрылғыны қолданусыз біз өткізілді. Клиникалық зерттеу шеңберінде асқыну жиілігін, ұзақ мерзімдегі функционалдық нәтижелерді, емдеу ұзақтығының көрсеткіштерінкешенді талдау жүргізілді. Статистикалық есептеулер. Сандық деректерді талдау кезінде Шапиро-Уилк критерийін визуалды бағалаумен және қолданумен үлгідегі белгінің дұрыс таралуына тексеру жүргізілді. Жиілік индикаторларын салыстыру үшін Пирсон χ2 критерийі қолданылды.Егер кез-келген кіші топтардың саны 10-нан аз болса, онда Фишердің екі жақты дәл критерийі қолданылды. Нөлдік гипотезаны қабылдамау үшін P=0,05 статистикалық маңыздылық деңгейі қабылданды. Зерттеу нәтижелері: Зерттеу тобының деректерімен салыстырғанда тобық сынықтарының табан тайқуымен немесе шығуы кезіндегі науқастарды емдеудегі салыстыру тобының деректерімен салыстырғанда негізгі топтағы артроз-артриттің салыстыру тобымен салыстырғанда 3 есе төмен екенін көрсетті (5,2%, р=0,07 және 15,6%, р=0,07), КТ бойынша буындарының шеміршек тіндерінің зақымдануы 31,3% - ға, (р=0,048) аз, тобық пен аяқ сынықтарының, екіншілік ығысуы және біздердің сынуы 12,8% - ға аз болды (р<0,01) және біздердің айналасындағы жұмсақ тіндердің қабынуы 3 есе азайды, біздік остеомиелит мүлдем болған жоқ. Сондықтан емдеудің жақсы нәтижелері негізгі топта 19,1% - ға (р=0,03), ал қанағаттанарлық нәтижелер 14,7% - ға, (р<0,01) аз болды. Негізгі топта қанағаттанарлықсыз нәтижелер болған жоқ. Негізгі топпен салыстырғанда салыстырмалы топтағы асқынулары бар науқастар арасында емдеу ұзақтығы 10,1±0,7(р=0,04) тәулікті құрады (11,0%, р=0,03). Қорытынды: СТБ сүйек-капсула-байлам негізінің ауыр механикалық жарақаты кезіндегі емдеу нәтижелерін жақсартуға мүмкіндік беретін жоғарыдағы кемшіліктерді болдыртпайтын осы заманға сай «Табанның тобық сынықтарының және жілік аралық синдесмоз диастазының, тайқуын орнына келтіріп, табанды асықты жілікке трансартикулярлы бекітуге арналған құрылғы» жасалынып оны клиникалық тәжірибеде пайдаландық. Құрылғыға РФ №2690613, А61В17/56 (2018.08) 04.06.2019 ж. патент алынды. Relevance. Ankle fractures are common injuries that can occur as a result of a simple twisting injury in older, weakened patients or in a younger population. Treatment of these fractures is aimed at restoring joint stability and alignment in order to reduce the risk of post-traumatic ankle arthritis. Ankle fractures account for approximately 9% of all fractures, occur with a frequency of 122 per 100,000 people and a frequency requiring hospitalization of 83 per 100,000 people. The data obtained from a systematic review of competing surgical technologies has led to the conclusion that further evaluation is needed, including closer attention to long-term results. Aim. Improvement of treatment results in patients with complex ankle fractures with subluxation or dislocation of the foot, using the developed device for reposition and trans-articular fixation of the foot (TFF) to the tibia. Materials and methods of research. Study design a prospective clinical trial conducted in 2015-2018. In total, the study included data from 142 patients with closed ankle fractures, with subluxation or dislocation of the foot. Among 142 patients undergoing transarticular fixation of the foot to the tibia, there were 87 men (61.3%) and 55 women (38.7%) aged 19 to 75 years (mean age M=46.1; SD=2.5; 95% CA (33.5-74.5)).The main group of the study included 97 patients who used the developed device during treatment. In the comparison group there were 45 people (31.7%), in whom the fixing spokes were carried out without using a device, and the reposition was carried out manually according to A.V. Kaplan (1979). Statistical calculations: When analyzing quantitative data, a check was carried out on the correctness of the distribution of the trait in the sample, with a visual assessment and application of the Shapiro-Wilk criterion. Pearson's χ2 criterion was used to compare frequency indicators.If the number of any subgroups was less than 10, then Fischer's two-sided exact criterion was applied. The level of statistical significance p=0.05 was adopted to reject the null hypothesis. Results. In the treatment of patients with ankle fractures, subluxation or dislocation of the foot and with rupture of the MBS with the proposed device in patients of the study group, compared with the data of the comparison group, it was shown that arthroarthritis in the main group, compared with the comparison group, was 3 times lower (5.2%, p=0.07 and 15.6%, p=0.07), damage to cartilaginous tissues of joints by CT by 31.3%, (p=0.048) less, secondary displacement of ankle and foot fragments, bending and breakdown of spokes by 12.8% (P<0.01) were less common, and inflammation of soft tissues around the spokes decreased by 3 times, there was no spoke osteomyelitis at all. Therefore, there were 19.1% more good treatment results in the main group (p=0.03), and 14.7% less satisfactory results (p<0.01). There were no unsatisfactory results in the main group. The duration of treatment among patients with complications in the comparative group compared to the main group was 10.1±0.7 (p=0.04) days (by 11.0%, p=0.03). Conclusions. The use in clinical practice of the "Device for the elimination of foot subluxation, diastasis of interbertial syndesmosis, displacement of ankle fragments and transarticular fixation of the foot to the tibia" (RF Patent No.2690613, June 2019) for the treatment of severe GSS injuries allowed to reduce the frequency of complications observed among patients of the comparison group during their treatment, thereby improving treatment results patients of the study group. Актуальность. Переломы лодыжки являются распространенными травмами, которые могут возникнуть в результате простой скручивающей травмы у старых ослабленных пациентов или у молодого населения. Лечение этих переломов направлено на восстановление стабильности и выравнивания суставов, чтобы снизить риск посттравматического артрита голеностопного сустава. Переломы лодыжки составляют примерно 9% всех переломов, встречаются с частотой 122 на 100 000 человек и частотой, требующей госпитализации, 83 на 100 000 человек. Данные, полученные в результате систематического обзора конкурирующих хирургических технологий, привели к выводу, что необходима дальнейшая оценка, включая более пристальное внимание к долгосрочным результатам. Цель исследования. Улучшение результатов лечения у больных со сложными переломами лодыжек с подвывихом или вывихом стопы, с применением разработанногоустройства для репозиции и трансартикулярной фиксации стопы (ТФС) к большеберцовой кости. Материалы и методы исследования. Дизайн исследования проспективное клиническое исследование, проведенное в 2015-2018 гг. Всего в исследование включены данные 142 пациентов с закрытыми переломами лодыжек, с подвывихом или вывихом стопы. Среди 142 пациентов, подвергавшихся трансартикулярной фиксации стопы к большеберцовой кости, было 87 мужчин (61,3%) и 55 женщин (38,7%) в возрасте от 19 до 75 лет (средний возраст М=46,1; SD=2,5; 95% СА (33,5-74,5)). В основнуюгруппу исследования были включены 97 пациентов, у которых в процессе лечения применялось разработанное устройство. В группе сравнения было 45 человек (31,7%), у которых проведение фиксирующих спиц осуществлялось без использования устройства, а репозиция осуществлялось вручную по А.В. Каплану (1979). Статистические расчеты. При анализе количественных данных, проводилась проверка на правильность распределения признака в выборке, с визуальной оценкой и применением критерия Шапиро-Уилка. Для сравнения частотных показателей использовался критерий χ2 Пирсона. Если число каких-либо подгрупп было менее 10, то применялся двусторонний точный критерий Фишера. Уровень статистической значимости p=0,05 был принят для отклонения нулевой гипотезы. Результаты. При лечении больных с переломами лодыжек, подвывихом или вывихом стопы и с разрывом МБС предлагаемым устройством у больных исследуемой группы по сравнению с данными группы сравнения показали, что артрозо-артриты в основной группе, по сравнению с группой сравнения, были в 3 раза ниже (5,2%, р=0,07 и 15,6%, р=0,07), поражение хрящевых тканей суставов по КТ на 31,3%, (р=0,048) меньше, вторичное смещение отломков лодыжек и стопы, изгиб и поломка спиц на 12,8% (Р<0,01) реже встречались, а воспаление мягких тканей вокруг спиц уменьшилось в 3 раза, спицевого